Dlaczego warto stosować adiuwant do zboża i rzepaku?

Zmaksymalizowana skuteczność zastosowanych zabiegów ochrony roślin zależy od bardzo wielu czynników. Zazwyczaj mogą być nimi, jakość wody, pokrycie roślin cieczą roboczą, czy nieodpowiednie warunki atmosferyczne. Na szczęście na rynku pojawia się coraz więcej sposobów na podniesienie całkowitej skuteczności zabiegów, nawet przy wymienionych przez nas wyżej czynnikach. Z pomocą nadchodzą nowoczesne środki w postaci adiuwantów, które wspomagają ogólne działanie substancji czynnych zawartych w preparatach oraz podnoszą całkowitą odporność roślin. Chociaż w Polsce wciąż nie są zbyt popularne, to przykładowo Niemcy sięgają po nie znacznie częściej i wychodzi im to na dobre. Dlatego warto lepiej zapoznać się z taką możliwością?

Czym właściwie są adiuwanty?

Samo słowo adiuwant pochodzi od łacińskiego słowa adiuvare – słowo to znaczy „pomagać, wspierać”. Substancje pomocnicze, czyli tzw. adiuwanty początkowo modyfikują właściwości sporządzonej z ich udziałem cieczy roboczej, między innymi zapobiegają przesiąkaniu roztworu z górnej warstwy gleby w jej głąb, następnie ułatwiają mieszanie się kilku preparatów zawierających rożne substancje czynne, a w efekcie poprawiają ogólne przenikanie substancji czynnych w głąb roślin.

Kiedy stosuje się audiowanty?

Zazwyczaj adiuwanty wykorzystywane są, jako substancje pomocnicze przy stosowaniu herbicydów. Mogą być one również używane przy innych środkach ochrony roślin, takich jak przykładowo fungicydy czy insektycydy. Adiuwanty swoją rosnącą popularność zawdzięczają nie tylko samemu faktowi, że w znaczący sposób podnoszą skuteczność zabiegów ochronnych, ale co najważniejsze – obniżają ich ostateczny koszt, średnio o 10-20%. Taki stan wynika ze zmniejszenia dawki zastosowanego herbicydu czy fungicydu, przy zachowaniu ich najlepszego efektu, jak przy pełnej dawce. Badania przeprowadzone nad ogólną oceną skuteczności działania mieszaniny fungicydu i adiuwantu w zwalczaniu chorób grzybowych m.in. zboża i rzepaku wykazały, iż przy zmniejszonym zużyciu preparatów, można zaobserwować wzrost skuteczności zabiegu nawet o 25%.

Pamiętajmy jednak, aby informacji o korzyściach wynikających ze stosowania adiuwantów w opryskach środkami grzybobójczymi przesadnie nie uogólniać. Ostateczna skuteczność działania zastosowanego adiuwantu zależy od jego formy oraz funkcji i synergicznego działania z daną substancją czynną zawartą w używanym fungicydzie. Decyzja o wprowadzeniu środka pomocniczego do cieczy roboczej zawierającej środek grzybobójczy musi być poprzedzona uzyskaniem stosownej informacji, czy dany preparat tego wymaga lub wykonaniem próby skuteczności działania na próbce uprawy. Niestety wnioski, jakie zostaną wyciągnięte z takiego doświadczenia, będzie można wykorzystać dopiero w kolejnym sezonie.

Jak działają audiowanty na zboże i rzepak?

Działanie adiuwantów tak naprawdę zależy od ich rodzaju. Większość substancji z tej grupy cechuje się działaniem zapobiegającym rozpraszaniu cieczy, poprzez zwiększenie średnicy aplikowanych kropel. Do korzystnych działań adiuwantów zaliczyć można m.in. zwiększenie przyczepności, przez co środek ten staje się odporniejszy na zmywanie podczas ulew i deszczów. Niektóre preparaty posiadają również właściwości zwilżające, które zmniejszają napięcie powierzchniowe cieczy użytkowej, co pozwala na oprysk powierzchni liści roślin pokrytych nalotem woskowym. Dużym uznaniem cieszą się tzw. penetranty, które wspomagają przenikanie środka ochrony roślin w głąb tkanek agrofaga, a także aktywatory, które wpływają na lepsze pobieranie i wnikanie środków ochrony roślin.

Dlaczego warto stosować adiuwanty przy uprawie zboża i rzepaku?

Oprócz wspomnianych wyżej korzyści takich jak przykładowo zwiększenie skuteczności, efektywności oraz korzyści ekonomicznych warto przyjrzeć się aktualnej polityce rolnej Unii Europejskiej i dyrektywie 2009/128/WE, która ogólnie rzecz biorąc zakłada ograniczanie zagrożeń płynących ze stosowania środków ochrony roślin dla ludzi, zwierząt i bierze pod uwagę ochronę środowiska naturalnego. Adiuwanty pozwalające ograniczyć ilość stosowanych preparatów są w tej sytuacji doskonały rozwiązaniem. Bardzo sprzyjający trend powstały wokół tych środków skłania naukowców do poszukiwania możliwości rozszerzenia ich ogólnego wykorzystania. Na szeroką skalę prowadzone są również badania nad wykorzystaniem substancji pomocniczych w preparatach przeznaczonych do ochrony nie tylko zboża i rzepaku, ale również innych ważnych gospodarczo gatunków roślin, takich jak przykładowo ziemniaki i buraki cukrowe.