Czyraki – czy trzeba iść z nimi do chirurga?

Zmiany skórne mają różną postać. Pojawiają się na ciele w różnych okolicznościach, czasem goją się samoistnie, a czasem potrzebna jest ingerencja specjalisty. Niekiedy też zdarza się tak, że pojawienie się zmiany niesie za sobą poważne konsekwencje zdrowotne, nie tylko skórne. Jedną z takich zmian może być czyrak. Zobaczmy, co to takiego i jak z nim postępować, by nie dopuścić do rozwoju innych chorób. 

Czym jest czyrak?

Jest to zmiana skórna, często nazywana wrzodem, powstała przez zakażenie mieszków włosowych bakterią gronkowca złocistego. Bakteria ta wnika w skórę i powoduje miejscowe zapalenie tkanki łącznej, które, co warto dodać u każdego może mieć inne skutki. 

Jak go rozpoznać?

Czyrak ma najczęściej formę kilkumilimetrowego lub nawet kilkucentymetrowego guzka. Z początku jest on żywoczerwony i mało odczuwalny, jednak z czasem staje się bardzo bolesną zmianą, na której czubku powstaje ropna torbiel. Czyraki mogą też występować w grupie, wówczas są mniejsze, ale jeśli pojawią się stosunkowo blisko siebie, to mogą połączyć się w wielkiego i bolesnego guzka. 

Dlaczego na ciele robią się czyraki?

Po opisie wyglądu czyraka stwierdza się, że wiele osób myli go ze zmianami trądzikowymi, jednak powód ich powstania jest zupełnie inny. Przede wszystkim czyraki od trądziku odróżnia to, że ich najczęstszym miejscem rozwoju są:

• głowa,
• pachwiny,
• pachy,
• pośladki,
• czasem jednak występują też na szyi i twarzy, dlatego można je pomylić. 

Miejsca te są owłosione oraz często narażone na tarcie, ale też mające częsty kontakt z potem. Takie środowisko sprzyja rozwojowi bakterii gronkowca i pozwala ingerować w mieszki, tworząc czyraki. 

Jak leczyć czyraki?

Sposoby na to są dwa. Jednym z nich jest farmakoterapia połączona z antybiotykoterapią, a jednym niestety ingerencja chirurga.

Kiedy zastosować antybiotykoterapię?

Mówi się, że leki pomagają na czyraki, zwłaszcza gdy zmiana jest pojedyncza i nie większa niż 5 mm. Wówczas ropień wychodzi samoistnie, a skóra sama się oczyszcza. Antybiotykoterapia ma pomóc w szybszym oczyszczeniu i nie wdarciu się zakażenia do pustej już torbieli. W takiej sytuacji stosuje się również wodne okłady, maść ichtiolową i opatrunki z gazy, pomagające jak najszybciej w domowych warunkach pozbyć się czyraka. 

Kiedy konieczny jest chirurg?

Niektóre czyraki rosną jednak do znacznie większych rozmiarów i – co gorsza – nie chcą się samoistnie wyleczyć. W takich wypadkach absolutnie zakazana jest ingerencja w zmianę. Najlepiej jej nie dotykać oraz nie próbować na nią naciskać, a raczej jak najszybciej udać się do chirurga. Specjalista pomoże wówczas oczyścić skórę za pomocą narzędzi w całkowicie sterylny sposób, co pozwoli uniknąć zakażenia. 

Polecany przez nas chirurg z Jeleniej Góry wspomina również, że warto udać się do specjalisty również w wypadku czyraka gromadnego, czyli tych małych zmian powstałych obok siebie. Domowe sposoby oraz antybiotykoterapia nie są w stanie ustrzec przed połączeniem się ich, ale lekarz jest w stanie skutecznie je od siebie odseparować, lub w najgorszym wypadku wyciąć wielką powstałą później zmianę. W takim wypadku liczy się przede wszystkim szybka reakcja. 

Inne objawy czyraka

Czyraka od trądziku odróżnia również to, że jego powstanie może mieć znaczący wpływ na nasze samopoczucie. Jest to stan zapalny, dlatego wśród objawów bardzo często występuje gorączka, osłabienie, obniżona odporność i przede wszystkim ból promieniujący na cały obszar wokół czyraka, co na twarzy może skutkować również bólem oczu czy zatok. Objawy te nie pojawiają się na początku, dlatego, aby ich uniknąć, warto czym prędzej udać się do specjalisty, który pomoże w walce z czyrakiem i jego konsekwencjami. 

Czy da się wyleczyć problem na dobre?

Odpowiedź na to pytanie nie jest jednoznaczna. Zmiany udaje się wyleczyć, natomiast po wyjściu ropnia zostają nieprzyjemne blizny, z którymi ciężko jest walczyć. Ponadto, jeśli leczenie nie przebiega prawidłowo, to w przyszłości istnieje ryzyko ponownego powstania czyraka nawet gromadnego. Warto więc systematycznie sprawdzać stan skóry i dbać o jak najwyższą higienę miejsc podatnych na tarcie i pot, by bakteria gronkowca złocistego nie była w stanie się rozwinąć.